Στον ομφαλό, το κοιλιακό μας τοίχωμα εσωτερικά έχει ένα φυσικό, εκ γενετής, μικρό χάσμα, καθότι ο ομφαλός αποτελούσε το τμήμα με το οποίο το έμβρυο επικοινωνούσε και τρεφόταν από τη μητέρα του και το οποίο «κόβεται» από τον μαιευτήρα κατά τον τοκετό. Κάθε αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (αύξηση σωματικού βάρους, άρση μεγάλου βάρους, μετά από εγκυμοσύνη κλπ) μπορεί να προκαλέσει προβολή τμήματος της κοιλίας (λίπος ή τμήμα εντέρου) μέσα από το χάσμα του ομφαλού, και τη δημιουργία ομφαλοκήλης. Εμφανίζεται ως μια διόγκωση μέσα από τον ομφαλό ή γύρω από την περιοχή του ομφαλού. Μερικές φορές το χρώμα του δέρματος του ομφαλού μπορεί να γίνει διαφορετικό από το δέρμα της υπόλοιπης κοιλιάς. Η ομφαλοκήλη, επειδή το χάσμα είναι συνήθως μικρό, μπορεί πολύ εύκολα να περισφιχθεί, προκαλώντας έντονο πόνο, και να χρειαστεί επειγόντως χειρουργείο, προς αποφυγή νεκρώσεως του τμήματος της κοιλιάς που προπίπτει. Γι’ αυτό και είναι προτιμότερο να αντιμετωπιστεί έγκαιρα η ομφαλοκήλη χειρουργικά, προτού εμφανιστεί η θορυβώδης και επείγουσα αυτή επιπλοκή.
Θεραπεία ομφαλοκήλης
Η αντιμετώπιση της ομφαλοκήλης γίνεται είτε με την κλασική ανοικτή μέθοδο, με ή χωρίς τη χρήση πλέγματος ανάλογα με το μέγεθος της κήλης και με την λαπαροσκοπική μέθοδο, μέσω 3 πολύ μικρών οπών στο δέρμα, μεγέθους 0,5 έως 1εκ.
Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση υπερτερεί σε σχέση με την κλασική ανοιχτή στο ότι ο μετεγχειρητικός πόνος είναι λιγότερος, η επάνοδος στη φυσική δραστηριότητα είναι πιο γρήγορη, εμφανίζει λιγότερες επιπλοκές (όπως φλεγμονή και διαπύηση) και έχει καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Η ανοικτή μέθοδος μπορεί να γίνει με κάθε μορφή αναισθησίας, τοπική, ραχιαία ή γενική αναισθησία, ενώ η λαπαροσκοπική μόνο με γενική αναισθησία. Ο ασθενής μπορεί να λάβει εξιτήριο είτε την ίδια μέρα του χειρουργείου είτε, συνηθέστερα, την επόμενη.
Ο γενικός χειρουργός Νεόφυτος Ι. Ευαγγέλου και η ομάδα του, έχοντας αντιμετωπίσει περισσότερα από 2000 περιστατικά ομφαλοκήλης, εφαρμόζει όλες τις τεχνικές αποκατάστασης της ομφαλοκήλης σε πολύ ανταγωνιστικό κόστος.